Sabah unutkanlığı diye bir şey vardır. Bilmem bilir misiniz. Uyanma prosesi oldukça karmaşıktır aslında. Bilinç uyanır… Ama algılar tam aktif değildir henüz. Ufak sesler duyulmaz. Uyku zaten böyle korunur. Yavaşça algılar yerine gelir. Görüntüler, sesler netleşir. Hafıza da bundan payını alır. İlk uyanma anında, hafıza da tam yerinde değildir. Ya rüya etkisindedir, ya da kapanmıştır […]

Devir çok değişti. Eskiden bir adama “Yahu sen deli misin, hiç öyle şey yapılır mı?” dendiğinde adam en iyi ihtimalle biraz bozulur, ya kendini sözle müdafa eder, ya da darılırdı. Şimdilerde kimsenin yüzüne karşı “Deli misin sen?” denmiyor bile, adam daha tanışırken “Ayol deliyim ben, sağım solum belli olmaz vallahi” diye başlıyor. Karşımda birisi “Ben […]

Farkında mısınız bilmiyorum. Biznısçe diye bir şey var. Yani “iş dili”. İnsanların birbirine “bey”, “hanım” diye hitap etmesinden de bahsetmiyorum. Hoş, beylik paşalık kaldırılalı çok oldu, o da ayrı mesele. Bahsettiğim daha çok şöyle bir şey: Bir grup insan, nedense, iş ortamındayken başka zamanlarda kullanmadığı garip bir dil kullanıyor. Diyeceğini demiyor da, etrafından dolanıyor. Tam […]

Dublin’de bisiklete binmek ilginç bir deneyim oluyor benim için. Mesela, trafiğin soldan olmasına bisiklete binmeye başladıktan sonra alıştım. Ancak o zaman uzun süreli kafamın içinde “soldan soldan soldan” diye geçirdiğimdendir herhalde. Bundan sonra İstanbul’da falan bisiklete binmeye kalkışırsam, herhalde tehlikeli olacak. İstanbul’da bisiklete binmek demişken… Benim binmişliğim elbette yok ama, binmeye çalışan arkadaşlar oldu, ayrıca […]

Usta ve çırak… Bölüm iki: Ustanın intikamı… Usta-çırak ilişkisi, ister istemez asimetrik bir ilişkidir. “Arkadaş gibi” olunsa da, ancak “gibi” olunabilir. Roller asla tersine dönmeyecektir, usta artık “işe yaramaz” hale gelse bile, yer değişmeyeceklerdir. “Düzgün” bir usta-çırak ilişkisinde, öğreten, veren, hep ustadır. Elbette çırak da nihai olarak ustanın işlerine yardımcı olur ama, bu genel akışın […]