Hani dizi seyredersiniz ya. Süresi önceden bellidir, yarım saatlik dizidir, bir saatlik dizidir, her neyse. (Şimdiki tek başına akşam öldürme gücüne sahip yerli dizilerden bahsetmiyorum elbette.) Bölüm ilginçtir, olaylar gelişmektedir. Güzel güzel seyrederken, aniden farkedersiniz ki, dizinin süresnin bitmesine beş-on dakika kalmıştır. O kadar zamanda, bu kadar olayın bir sonuca bağlanması mümkün değildir ki! Birden bire gerçeğe uyanırsınız: Bağlanmayacaktır. Hikaye en heyecanlı yerinde ekranın donmasıyla kesilecek, ekranın bir yerinde “To be continued…” yazacaktır. Yani devamı için şöyle bir hafta beklemeniz gerekecektir. O noktada keyfiniz kaçar. “Nasıl olsa bitmeyecek” diye. Ama yapacak bir şey yoktur.
Şu sıralarda tam işte o hissiyata kapıldım. Süre daralıyor; kalan süre ise her şeyi bir sonuca bağlamaya yeterli değil!
Bu taraftan bakınca, hayat “to be continued” verecek…
Sonraki hafta gelince, kaldığı yerden devamı var mı, yoksa herkes nerede kaldığımızı unuttuğundan yeni hikaye mi başlar? Bilmiyorum.
To be continued…
Bir Cevap Yazın